Artcılıktan Sürücülüğe...
Tarih: 17.12.2004 Saat: 20:01
Konu: Endurocu


TA6B bildirdi: Artçı olmak güzel ama Motosiklet sürücüsü olmak dünyanın en harika şeyi.. Ben 3 yıldır artçıyım ama hep sürücü olmak istiyordum. Bana bisiklet kullanmayı bilmediğim için bunun zor olacağını söylüyorlardı. Ben nedendir bilmem bir türlü bisiklet kullanmayı istemiyordum "BEN BU İŞİ MOTOR ÜSTÜNDE ÖĞRENECEĞİM" diye inat edip duruyordum, hatta eşim bana bir bisiklet bile almıştı. Çalışacak yer yok, zaman yok gibi bir çok bahaneyle bisikleti kullanmıyordum bile.

Bir gün bir bayan arkadaşımız motor almaya karar verdi biz de ona yol gösteriyorduk. Birlikte motoru aldık motor bizim otoparkta kalıyordu, o da motor kullanmayı bilmiyordu ve eşim ona yardımcı oluyordu. Onu çalıştırmak için bir pazar günü Atatürk oto sanayiine gittik. Arkadaşımız "Elif sen de dene" diyordu. Bende arkadaşın o kadar para verdiği motora bir şey olur, düşürürüm çizilir diye önce pek o taraflı olmadım. Sonra içimdeki kıskançlık ortaya çıktı ve o yapıyor da ben neden yapamıyorum duygusu öne çıkmaya başladı ve utangaç kızarmış bir yüzle "Bende denemek istiyorum" deyiverdim birden. Aslında söylediklerim bir refleks olarak çıkmıştı ağzımdan. Motora bindim kalbim nasıl çarpıyor anlatamam sanki yerinden fırlayacak bütün kaslarım kasılmış elim gidonu kavramış sanki bir daha açılmayacakmış gibi.. Ama daha motorla hareket bile etmemiştim. Ve eşim arkama bindi birlikte bir yamaca çıktık orada motoru boşa aldık ve motora bisiklet muamelesi yapmaya başladık, yavaşça aşağıya doğru ilerlemeye başladık ama ben bir türlü motoru dengede tutamıyordum hem içimdeki "Motora bir şey olursa" korkusu hem de içimde oluşmaya başlayan "Ben bu işi yapamayacağım haklılarmış önce bisiklet gerekliymiş" düşüncesi nedeniyle aşağı indik ben eşime "Ben bu işi yapamayacağım" dedim ve eşim "Saçmalama tekrar deneyelim" dedi ve motoru birinci vitese geçirmemi istedi arkadan uzanarak gidonu tuttu birlikte tekrar yamacın başına çıkmak için hareket etmeye başladık. Rüzgarı hissettikçe içimde bir şeyler kıpırdanmaya başladı "Bıraksana şu gidonu" demeye başladım. Eşim "Zaten ben sadece dokunuyorum aslıda sen kullanıyosun" diyince inanın çıldırdım ve çığlıklar atıp eşime gerçekten ben mi kullanıyorum dediğimde eşimden "Evet" kelimesini duyduğumda nikah memurunun karşısında ondan duyduğum evet cevabından daha çok heyecanlandım ve "Ben yapıyorum ben yapıyorum" diye bağırmaya başladım. İnanılmaz bir duyguydu ben motor kullanıyordum, başarmıştım.



Aradan iki gün geçti bir akşam saat 11:00 gibi eşim "Motor kullanmak ister misin?" diye sordu ben de "Evet" dedim ilk aklımdan geçen aşağıda duran arkadaşınımızın Twister'ı oldu ve vazgeçtim "Kızın motoruna bir şey olur açıklayamayız" dedim eşim "Hayır Twister'ı değil Transalp'i kullanmak ister misin?" dedi bende "Başarabilir miyim?" dedim "Deneriz" dedi. Üzerimizi giydik korumalarımızı taktık eldivenlerimizi giydik motorun yanına gittik. Park ormanın olduğu yere kadar eşim kullandı. Orada yer değiştirdik. İlk kalkarken eşim yardımcı oldu ve birlikte motoru kullanmaya başladık daha sonra eşim elini gidondan çekti ve artık motoru ben kullanıyordum. Yol botunca viraj dönüyordum ardın da "Ben döndüm ben Transapl kullanıyorum" diye çığlıklar atıyordum Yaklaşık 10 kilometre kadar kullandım. Daha da kullanırdım ya eşimin arkadan öne uzanmaktan yada bir aceminin arkasında olmaktan sırtı ağrıdı ve o motoru kullanmaya başladı bu ikinci kez gidona geçmemdi. Yine bir pazar günü Atatürk sanayiin de arkadaşımızı çalıştırmaya gittik. O gün abim de bizimle geldi. Arkadaşımız bisiklet kullanmayı bildiği için artık yalnız başına motora binebiliyordu. Bizde onu izleyip hatalarını yada yapması gerekeni söylüyorduk. Abimle ben bir kenarda konuşuyorduk abim "Bir turda ben atayım şu boş alanda" diye motoruna bindi bende motor ruhsatı benim adıma kayıtlı olduğu için "İn motorumdan o benim motorum senin motorun olduğunu kanıtlayamazsın" diye ona bağırıyordum. Beni duymadı bile benim hayalim ilk aşkım olan XJR1300'ü kullanmaktı hep ama "Yapamazsın bu motoru kullanmak için en az 5 yıl motor kullanman gerekli" diyorlardı bana. Abim gitti turladı geri geldi "Al bakalım anahtarı kullan motorunu" dedi bende "Kullanırım ne olacak ki" dedim yine giydim korumaları ve motoru çalıştırdım, eşim arkama bindi ve yavaşça kalkışı yaptık. iki tur abimlerin önünden geçtik ve hatta ikinci geçişte vites bile değiştirdim. Motordan indiğinde abimin ağzı kulaklarında idi "Aferin kızım sen bu işi başardın artık kullanamayacağın motor olmaz senin" diye bana sıkıca sarıldı. Bence abim anahtarı bana uzatırken nasılsa hareket ettiremez daha kalkamadan stop ettirir diye düşünmüştür diye düşünüyorum ama kullandığımı görünce çok mutlu oldu, tabi ben daha çok mutlu oldum. Şimdi ise kendimle övünmek istediğim de yada şımarmak, "Ben üçüncü kez gidona geçtiğimde XJR1300 kullandım" diyorum.

Transalp kullanmam devam etti gece gündüz hata sabahın beşinde kalkıp yollar boş olsun da ben motor kullanayım diye yollara bile düştük evet başarıyordum arkamda eşim oldukça ben bu işi yapıyordum ama motoru eşim mi kullanıyordu yoksa ben mi kullanıyordum bana kalsa eşim dengeyi sağlıyor bense yönlendiriyordum. Daha sonra bana GN250 aldık ve iyi bir eğitmen sayesinde tek başıma motor kullanmaya başladım. O zaman anladım ki diğer motorları eşim kullanıyormuş ben ise yönlendiriyormuşum düz yolda giderken bile düştüğüm oldu. Yani ben BİSİKLETTEN HİÇ DÜŞMEdim MOTORDAN DÜŞTÜM. Ve eğitim sonuna doğru slalomlar yapıyor sekizler çiziyor hatta artık motoru ayakta kullanıyordum bu arada ehliyetimi de aldım Eğitmenimle toprak saha çalışmaları bitmiş asfalt çalışmalarına geçmiştik ki motorum çalındı. Bu inanılmaz bir hayal kırıklığı oldu benim için aşağı indik ve motor evimizin otoparkında bıraktığımız yerde yoktu. O gece eşim geç saate yalnız eve dönmüştü nereye park ettiğini bilmiyordum bu nedenle bana şaka yaptını sandım ama şaka değildi bunu anladığımda yaşadıklarımı hiç kimsenin yaşamasını istemem. O gün AÖF sınavım vardı sınava bile gidemedim moral bozukluğundan. Okulum başladı eşim daha sonra kendine KLE 500 aldı. Her şey KLE ile daha da kolaylaştı KLE daha dengeli bir aletti. Ama okulum nedeniyle eskisi gibi motora zaman ayıramıyordum. Şimdi ise artık bi Yamaha YBR125'im var.

Elif TEREM
Web: www.sherides.com.tc/

Copyright © Endurocu.Com





Bu haberin geldiği yer: Endurocu - Motosiklet ve Enduro Haberleri, Gezi, Kamp
http://www.endurocu.com

Bu haber için adres:
http://www.endurocu.com/modules.php?name=News&file=article&sid=99