|  |
 |
|
 |
| |
Trans Asia ekibi Pakistan'da...
Tarih: 29.03.2011 Saat: 17:01 Gönderen: admin |
|
 |
|
 |
| |
 İstanbul'dan ayrılalı 22 gün oldu... Hiçbir sıkıntı yaşamadan, İran rotamızı bitirdik. Planladığımız aslında biraz daha uzun süre İran'da kalmak idi; Lakin ülkenin içerisinde bulunduğu ekonomik durum, bizimde bütçemizi etkiledi. Ne yazık ki Golestan bölgesini ve çok istediğimiz Bandar Abbas bölgesini göremedik. Seneye inşallah... Şu anda Pakistan'dayız. Bugün Pakistan'da ki 3. günümüz. Birinci gün Zahedan-Dalbandin arasını geçtik. Gümrük işlemleri zor olmasada yavaş bir prosedür. Geceyi Dalbandin'de Al Dawood pansiyon'da geçirdik. Gün içerisinde kavurucu çöl üzerinde kat ettiğimiz mesafe 375 km. oldu.
Zahedan bir sinir şehri olduğu için kaçakcılığın vb. ticaretin sıklıkla yapıldığı İran'ın en tekin olmayan yerleşimi... 24 Mart gecesini burada bölgenin önemli ailelerinden biri olan Khan'ların evinde geçiriyoruz... İyi bakıyorlar bize, en çok korktuğumuz motorlarımızda Khan'lara emanet; uyuyoruz...
Sabah, tandırdan ekmeğimizi alıp düşüyoruz tekrar yollara... Bugün uzun olacak iki gümrük ve koskaca çöl...
Mirjaveh sınır kapısına 35 km. kalana dek escort almadan şehirden kaçıyoruz... Escort bizi çok yavaşlatıyor...Kaçırılma tehlikesi olduğu için İran hükümeti turistler için bunu mecbur kılıyor... Tüm olanlara rağmen İran sınırına 35 km. kala kolluk kuvvetlerine yakalanıyoruz... Escortun aracının gelmesini beklerken şiddetli rüzgar yan ayak üzerinde duran motorumu yapıştırıyor yere... Hemde ayak tarafına... Moralim iyice bozuluyor... Radyatörden antifiriz boşalıyor yere... Zor bela kaldırıyoruz sıcak asfalttan...
Neyse sonunda escort aracı da geliyor; boynumuz bükük, mecbur takip ediyoruz onları; ve ancak tam bir buçuk saat sonra ulaşabiliyoruz sınıra. İran gümrüğünde işlemlerimizi bunaltıcı sıcakta, nispeten hızlı sayılacak bir sürede gerçekleştiriyoruz. İran'daki son damgayı pasaportlarımıza vurdurduktan sonra artık Pakistan topraklarındayız.... Her ülkenin pasaport işlemleri farklı... Çok zorlanmıyoruz; sanırım bir buçuk saat kadar sonra çıkıyoruz gümrükten... Ne yazık ki bu kezde Pakistan eskortu ile çöle doğru sürüyoruz motorlarımızı...
Yakıcı çölde yakıt ikmali için yol üzerinde bir yerlerde duruyoruz. Benzin istasyonu yok... Bakkal gibi bir barakada bidon ve huniyle dolduruyoruz kirli benzini, her yere döke döke... Huniye gerilmiş bir tülbent buralarda rafineri niteliğinde... Umarım enjeksiyon bir problem çıkartmaz... Zaten, şu anda bile 3.000 devir ile 2.300 devir arasında arıza ışığım yanıyor... Bir yanda aklımda bunlar bir yandan da bu yakıt işlemini kayıt altına almak istiyorum... İsmail'i çağırıyorum kamerayı vermek için, ben çekemiyorum çünkü huniyi ve motoru tutuyorum... Çevremizde bir sürü meraklı göz ve el...
İsmail motorunu bırakıp bana doğru gelirken içimizi yakan bir sesle motoru yıkılıyor yere... Allah'tan motorda fazla birşey yok, fakat gidona bağladığı kaskı motorun altında kalıyor ve çatlıyor... Canımız iyice sıkılıyor ve hatta birbirimize kızıyoruz... Çok geçmeden toparlanıp yola devam ediyoruz... Her 5-10 km'de bir durduruluyoruz. Pasaport kontrolü... Zaten sıcak olan hava bir de bu dur kalklar ile iyice çekilmez oluyor... Motor ceketlerinin içerisinde terden sırılsıklamız... Gece geç saatte Dalbandin'e ulaşıyoruz... Bitik halde; uzuuun bir gün oldu bizim için... Korucular Al Dawood diye bir otele getiriyorlar bizi. Fiyat pazarlığından sonra; başka seçeneğimizde olmadığı için tamam diyoruz....
Motorları garaja park ederken başka bir motorlunun daha otelde kaldığını öğrenip seviniyoruz... BMW F650 ile Yeni Zellanda'dan yola çıkmış. Uyandırmak istemiyoruz... Odaya çıkıp bi'şeyler atıştırıyor ve battaniyelerin altına kıvrılıyoruz... Otel odası gerçekten son derece pis ve kötü kokuyor; yapılacak birşey yok. İsmail'in saman dolgulu yastığının içerisinden bi' böcek bağırıp duruyor... Atıyor yastığı yere... İsmail'in söylediğine göre "guuuu" diye bi' çığlık atmış yaratık... Geceyi gülerek kapatıyoruz... Bu akşam yastığı montu olacak... Sabah uyandığımızda motorcunun gittiğini üzülerek öğreniyoruz... Biz gece geç geldiğimiz ve o erken çıktığı için tanışamadan yollarımız ayrılıyor... O Türkiye'ye doğru; biz Çin'e...
Odada yanımızda getirdiklerimizi hızlıca yedikten sonra aşağı iniyoruz… Bir gün öncesinde İsmail’in motoru devrildiğinde, çanta demirleri yamulmuştu… Hızlıca tamir ediyor… Bunlar olurken eskortlar çıka’geliyor… Biz Dalbandin’den sonra yalnız olacağımızı düşünürken bu adamları ellerinde AK 47’lerle karşımızda görmek çok sıkıcı… Ama elden ne gelir ki? Hızlıca çantaları motorlara yerleştirip, Toyota Pick-up’i takip ediyoruz…. Dalbandin’den çıktıktan 15 km. sonra, yol kenarında mavi bir tabela dikkatimi cekiyor…
“Sandy Area Ahead, Pass With Your Own Risk” Ve herşey bir anda değişiyor… 75 km. boyunca gerçekten zor bir yolda ilerliyoruz… Her tarafımız toz toprak içinde… Motorları kırmadan 2 saatte geçiyoruz bu off-road parkurunu… Susadım' ve acıktım...
Dalbandin’den çıktıktan 120 km. sonra veriyoruz ilk molayı … Kerpiçten tek göz bir oda… Korucu karakolu… Şekerle birlikte kaynatılan çaylarından ikram ediyorlar, ve yanında kuru ekmek… Ellerinde olan da bu zaten… Bu yoklukta, herşeylerini paylaşmaları, içimi burkuyor biraz… Ama zaten bunu aramak için çıkmamışmıydım bu yola? İşte, şu an tam olarak bunu yaşıyordum… İlk elden… Tam içinden… Teşekkür ediyorum Mustafa’ya; o İngilizce, ben de Urdu’ca bilmiyorum; ama gözlerimizle anlaşıyoruz… Burada ayrılıyor yollarımız… Görev alanı buraya kadarmış; Dalbandin’e dönecek... 3 km. ileride başka bir karakol var diyor, yere çizerek… Orada başka eskortlar bize refakat edecekmiş… Sarılıp vedalaşıyoruz…
Balocistan zor bölge… Herşey bir anda karışabiliyor burada… Hergün çatışma olacak gibi hazırlar, tüfekleri her daim ellerinde mermi namluda… Emniyeti hep açık…
Kuşanıp biniyoruz motorlarımıza… Mustafa el sallıyor, toz içerisinde; kahverengi şalvarıyla…
Garip duygular ile yola çıkıyoruz... Daha 1,5 km. gitmeden, karşıdan iki motorlu bize doğru geliyor... Sağa çekip duruyoruz... İki Alman; Frank ve Gunter; 11 aydır yoldalarmış… Almanya’da motorize polislermiş… Almanya'ya dönüyorlarmış... Yaklaşık yarım saat sohbet edip değerli bilgilerimizi paylaşıyoruz… Son derece sıcak bir buluşma oluyor… Motorlarına birer Enduroist stickeri yapıştırıp, Bahadır’in telefon numarasını veriyorum. Onlar da bize iki tane rozet veriyor bu bulusmanın anısına…Türkiye’de Enduroist size iyi bakar diyerek ayrılıyoruz… Onlar batıya; biz doğuya…
Escortumuzla buluşuyoruz; yaklaşık 20 km. onları takip ettikten sonra; hadi hadi diye hızlandırma çalışmalarıma dayanamayıp salıyorlar bizi…Escort olmadan sanırım 140 km. kadar ilerliyoruz; fakat her 10 km. de bir pasaport kontrolü... Ben çıldırdıkca İsmail gülüp eğleniyor… Beni de neşelendiriyor…
Quetta’ya varmadan önce gene yakalanıyoruz… Escort eşliğinde, akşam saat 21.30 gibi şehire giriyoruz… Bloom Star hotel’e yerleşiyoruz… Eşyaları odaya atıp birşeyler atıştırmak için sokağa çıkmak istiyoruz, fakat güvenlik nedeni ile saat 18.30'dan sonrası otelden ayrılmak yasak… Neyse; ikna ediyorum görevliyi; ve yakınlarda birşeyler yiyoruz esnaf lokantası gibi bir yerde... Pis kokuyor sokaklar… Lağım açıkta akıyor, havada boğazınıza yapışan bir toz bulutu, bir sürü seyyar satıcı’ ne sattıklarını bilmediğim…Ve durmak bilmeyen korna sesi...
Odaya dönüyoruz miskin miskin yürüyerek; yorgunuz… Artık yatmak lazım; yarın güneye Karachi’ye gideceğiz…
Haber: Gökşin Yaşar KIVANÇ
| Copyright © Endurocu.Com |
|
|
 |
 |
 |
| |
 |
 |
 |
| |
Haber Puanlama
Ortalama Puan: 5
Toplam Oy: 1
|
|
 |
 |
 |
|
 |
|
 |
| |
|
| | Yorumlar yazarlarına aittir. İçeriklerinden biz sorumlu tutulamayız. |
|
|
 |
|
 |
|
Son Üye:
